Lan metodologia erabaki zen heinean, lan taldeak ere sortu dira. Etxalde bakoitzaren ekoizpen nagusiaren arabera lan egiteak, gaiak gehiago zehaztea eta lan xede berdina lurralde ezberdinetako berezitasunekin aztertzeak aberatsagoa egiten du lana.

Modu honetan, Euskal Herriko baserritarrak elkar ezagutzea eta harremanak sortzea ahalbidetzen da.

Hauek dira martxan jarri diren LAN TALDEAK:

  

  

Pikuñeta baserria, Antzuola eta Azkoitia artean dago, mendian, paraje lasai eta ederrean kokaturik. Urriaren hasieran, 14 bat lagun bildu ginen bertan, besteak beste, Euskal Herriko artzaintza ekologikoak bete behar dituen irizpideak definitzeko helburuarekin.

Lan talde bilera guztietan ematen den trukaketa aberatsak izan ziren bertan; lan egiteko molde ezberdinak, lurralde bakoitzeko berezitasunak, eta artzain bakoitzak bere ogibidea eta ardiak ulertzeko era ezberdinak ere.

Ezkerraren etxaldean belarra lehortzeko gela bat dago; belar bolak egin ordez, belarra % 40en lehorra dagoenean gela horretan gordetzen da, eta azpitik aire beroa jasotzen du, lehor dadin. Sistema interesgarria eta berria zenbaitzuentzat!!

Domaia izan zen, bakoitzari bere gazta zati bat ekartzea ez geniela gogorarazi!! Hala ere, bazkarian giro jatorra egon zen, eta tripak ondo bete ondoren lanean hasi ginen.

Beste lan taldeekin jarraitutako metodologia jarraituz, bi azpi taldeetan banatu ginen agroekologiaren gaia oso zabala izanik, hausnarketa gehiagotara iristeko eta parte hartze handiagoa sustatzeko.

Hau izan zen programa:

• Talde txikitan EHKO zuhaitza landu
•  Zuhaitzen aurkezpena eta adostea
• EHKO identifikatzaileari buruzko gogoetak

Laburbilduz, esan dezakegu artzainen ateratako ondorioak hauek direla:

• Bertako arrazekin lan egitea. Baldintza hau denek bete dezakete, eta betetzen dute.
• Elikadura autonomia maila handia, jaten duten materia lehorraren zati nagusi bat baserrikoa izatea.
• Baserritik kanpo erosten den bazka, ahalik eta gertuenekoa izatea. Radio batean zehar, ahalik eta gehiena Euskal Herrian.
• Sistematikoki ematen diren tratamenduak murriztea. Egungo araudiaren muga baino baxuago.
• Ardiak urte osoan zehar, egunero kanpora ateratzeko aukera izatea.
• Etxaldean mixitaterik ez egotea.
• Ekoizpenak mugatzea, beste laborariei tokia egiteko.
• Salmenta zuzena (edo bitartekari batekin) egitea, ekoizpenaren gehiengoan.
• Helburu bezala, ekoizpen-eraldaketa-salmenta prozesuaren jabe izatea. Behintzat ekoizpenaren gehiengo zatian.
• Gardentasuna erakustea etapa guztietan.

Azken zatian, identifikatzailearen gaia landu genuen:

-Batzuek, herritarrek informazio handiago izan dezaten ondo ikusten dute identifikatzaile bat eramatea. Beste batzuentzat garrantzitsuagoa da etxalde identifikatzea, produktua baino.

Baina orokorrean, kolektiboan engaiatzeak beren etxaldeak hobetzeko modu bat ikusten dute. Beste baserritarrekin elkar lana indartzeko, eta araudiak eskatzen dituen minimoak betetzera mugatu ordez, hobetzen joateko grina sustatzea.

Lanean jarraituko dugu!

Eskerrik asko parte hartzaile guztiei!

Oraingo honetan, Nafarroako Aribe herrira gerturatu ginen, Juan Martin Elizondo eta Patxi Antxorenaren proiektua ezagutzera. Bata Aribekoa izanik, eta beste Garraldakoa, beste kide batzuekin elkar lanean dabiltza, zatikatze eta eraldaketa gela kolektibo bat muntatzen ari dira.

Talde honen bigarren bilera izan zen. Lehenik EHKOren irizpideak landu genituen eta ondoren zatikatze gela bisitatu genuen. Goiz bateko saioa, bazkari jator batekin borobildu genuen!

13 lagun elkartu ginen, horietatik 11 abeltzain-laborariak zirelarik. Lan metodologia, bi taldetan banatu eta gero egindako lana aman komunean ematea izan zen. Bi taldeak, haragi ekoizpen agroekologikoaren zuhaitza osatzen saiatu ziren. Gainera talde bakoitzak gai berezi bat landu zuen;

– Antolaketa kolektiboak; hornidura, eraldaketa eta salmenta mailan antolatzea, inbertsio eta energia gutxiago gastatzeko.

– Animaliak lotzea nola kontsideratzen da? Orokorrean ahalik eta gutxien lotzea hobe dela esan zen. Hala ere, kasu bakoitza aztertu behar dela pentsatzen da. Animalien ongizatea faktore askok osatzen dutela esan zen, ez bakarrik loturik egotea. Zer da hobe adarrak moztea edo puntak borobiltzea, edo lotzea?, arraza kontutan izan behar da. Isolatzea lotzea baino hobe edo okerrago?… neguan bazkarik ez dutenean lurrean sortu ditzaketen kalteak ere kontutan hartu behar dira.

Gero, talde honek zuhaitzean definitu dituen puntua hauek dira:

– Abere zama mugatu behar da. Lurraldeko errealitatea ezagutu behar da. Azterketa bat egitea proposatzen da.

– Elikadura autonomia handirantz joan behar dugu.

– Salmenta zuzenean edo hurbiltasunean egin beharko litzateke behintzat ekoizpenaren zati batean

– Salmenta nagusiki ekologikoaren izendapenarekin egitea.

– Herritarren sentsibilizazio egin, baserritarrak lan honetan parte hartu behar dutelarik.

I. Haragi ekoizle bisita Iparraldeko Ostabat herrian izan zen, Daniel Olçomendy-ren etxaldean.

Bisita

12 pertsona bildu ginen bertan, 8 abeltzain eta 4 animatzaile. Goiz bateko jarduera programatuta zegoenez, bisita eta bilera egiteko denbora gutxi egon zen.

Etxaldearen bisitarekin batera, BIOZKARIA elkartea eta beren proiektua ezagutu genuen. Daniel eta beste 7 kidek osatzen duten abeltzainen elkartea da eta elkarrekin koordinatzen dira salmentarako. Besteak beste, jantoki kolektiboekin lan egiten dute, eta elkarrekin duten koordinazioari eskerrak, ikasturte osoz zenbait ikastetxe haragiarekin hornitzeko gai dira.

Bilera

Beste taldeekin bezala, abeltzaintza agroekologikoa definitzeko 3 esparru landu ziren; arlo tekniko- ekologikoa, sozial arloa eta bertakotasuna.

Arlo tekniko ekologikoan;

– batez ere autonomia gaia eta siloko bazkari buruz hitz egin zen. Orokorrean siloa gutxitu behar zela esan zen, ganaduari gibeleko osasun arazoak ekarri ditzakeelako. Beste batzuk, autonomia maila handitzeko siloa egiteak laguntzen duela esaten dute.

– Arraza ezberdinen alde baikorrak eta ezkorrak ere landu ziren.

-Eta hurrengo bilera batean gehiago sakontzeko: animaliak lotzearen gaia eta mutilazioen gaia.

Arlo sozialean;

– Kolektiboan lan egitearen garrantzia eta gizartearekiko sentsibilizazio azpimarratu ziren

Bertakotasunaren arloan;

– Salmenta zuzena edo hurbileko salmentaz hitz egin zen. Jantoki kolektiboekiko, Iparraldean eta Hegoaldean dagoen diferentzia nabarmena da; iparraldean baserritarrak zuzenean hornitu dezakete jantokia, hegoaldean ordea catering enpresa handien bidez egin ohi da ia kasu gehienetan.

Maiatzaren 18, Nafarroako Arizkun herrian, monogastriko ekoizleen lehen bilera ospatu zen. Euria etengabe aritu bazen ere, 19 pertsona bildu ziren bertan. Lehenengo bilera honetan, ekoizpen arazo antzerakoak dituzten taldeak direla pentsatuz, hegazti hazleak eta txerri hazleak egun berean bildu ziren.

Lehen orduan, Mikel Altzuart laborariaren etxaldea bisitatzeko aukera izan genuen; arrautza oiloak eta ontziratze prozesua. Ondoren, herriko elkartean, lan bilera egin genuen; bi taldetan banaturik, talde batek ekoizpen teknika mailan landu zuen eta besteak bertakotasuna eta baldintza sozial maila.

Laburbilduz erran dezakegu hauek direla lehen bilera honetatik ateratakoak;

Ekoizpen teknika mailan:

– Eremua/ dentsitatea: Ingurunearen arabera aldakorra da, lotearen tamaina talde osoarena baino garrantzitsuago da.

– Idealean, bertako arraza rustikoak erabiltzea, nahiz eta errealitatean, gehienetan ez oso errentagarriak. Bertako arrazak gehiago baloratu.

– Elikadura oso garestia da. Kolektiboki aterabideak bilatu. Zerealistekin harremanak landu.

– Txita ekologikoa aurkitzea zaila. Bertako txita ekologikoen lanketa egin behar da.

Bertakotasuna eta sozial arloan:

– Autonomia maila handitu behar da.

– Bertakotasuna lantzeko, bertako arrazekin lan egin behar da.

– Laborantza, laborarien ogibidea behar du izan, eta ez negozio.

– Kolektiboan egoteak, beste laborariekin lan egiteak asko laguntzen du.

– Ekoizpen- eraldaketa norberak egitea: freskotasuna bermatzen da.

Bileraren ostean, bazkari goxo batekin bukatu genuen egun hartako bilkura atsegina!!